Een cape gemaakt van VHS-tape, een sculptuur als ode aan plastic als redder in nood, en een jurk van bioplastic die langzaam verdwijnt. Het Tropenmuseum in Amsterdam opent zaterdag 5 november Plastic Crush. Een nieuwe tentoonstelling over een wereld vol plastic en onze veranderende relatie met het buigzame materiaal. Met spannend, nieuw werk van onder meer Scarlett Yang, Hozan Zangana en Benjamin Benmoyal.
Plastic Crush toont de verschillende manieren waarop mensen overal ter wereld samenleven met plastic. Persoonlijke en lokale verhalen, objecten uit de collectie, plastic iconen en hedendaagse kunst worden gelinkt aan de wereldwijde handelssystemen die plastic hebben geïntroduceerd en verspreid.
Oplosbare jurk
Verschillende kunstenaars en ontwerpers bevragen de waarde van plastic. De persoonlijke waarde, als democratisch goed, maar ook de waarde en het belang van het klimaat. Conceptueel modeontwerper Scarlett Yang reageert op de vervuilende kledingindustrie. De resten blijven nog lang op onze planeet achter. Ze ontwierp een oplosbare jurk van een zelfgemaakt bioplastic van algen en water. De jurk is exclusief en zeer tijdelijk te zien in het Tropenmuseum. Tijdens de duur van de tentoonstelling zal het stuk volledig oplossen en geen enkel spoor achterlaten. Het is de eerste keer dat Yang’s werk fysiek te zien is in Nederland.
Met plastic flesjes op de vlucht
Met het kunstwerk in opdracht Brineki Nabinraw (onzichtbare wond), gemaakt van gerecycled plastic, toont prijswinnende ontwerper Hozan Zangana de bagage die de Jezidi’s, op de vlucht voor de Islamitische Staat (IS), met zich meedragen. In de zomer van 2014 valt de terroristische groep de huizen van deze gemeenschap in Irak binnen. Er vindt een genocide plaats en de overlevenden vluchten halsoverkop het Sinjar gebergte in. Op de vlucht zijn de meegenomen plastic flesjes en zakken hun dierbaarste bezit. Zangana herinnert ons eraan dat nadenken over de klimaatcrisis ook een vorm van privilege is.
Cape van tape
De VHS-en cassetteband zijn hét voorbeeld van plastic dat muziek en taal fysiek met zich meedroeg. De tape is letterlijk een stem geweest. De nostalgische jeugdherinnering aan de dragers was voor modeontwerper Benjamin Benmoyal een inspiratiebron. In de tentoonstelling is een cape van hem te bewonderen, geweven van oude videotapes en lint uit casettebandjes, en van materiaal uit deadstock (niet-verkochte kleding) van modehuizen.
Foto: Tropenmuseum
