Wie niet horen wil…

Fraude is een ernstige zaak. Een werknemer mag geen misbruik maken van eigendommen van de werkgever. Dat geldt ook voor ter beschikking gestelde zaken als een leaseauto, tankpas of parkeerapp.

Mijn cliënt had met de bedrijfsauto tijdens zijn ziekte maandenlang vele kilometers gemaakt, vaak getankt en geparkeerd, dat alles op kosten van de zaak. Ook had hij, in strijd met de regels, zijn vader in de auto laten rijden toen hij dat om medische redenen zelf niet kon. De werkgever vond dit fraude en gaf hem ontslag op staande voet. Voor de werkgever was dit een principiële zaak. Een rechtszaak was onontkoombaar.

Privégebruik
Op de zitting bleek echter dat de zaak anders lag dan de werkgever wilde geloven. Volgens het bedrijfsreglement was privégebruik van de auto, ook tijdens ziekte, toegestaan. Uit adviezen van de bedrijfsarts bleek dat de werknemer weliswaar beperkt was in het autorijden, maar dat autorijden op zich wel mogelijk was. In de bedrijfsregels was geen maximum gesteld aan het aantal privékilometers. De tankkosten betroffen tankbeurten in de woonomgeving. En omdat zijn vriendin ver weg woonde, verklaarde dat hoge tankkosten en vele kilometers. Het parkeergedrag speelde zich hoofdzakelijk af in de woonbuurt.

De kantonrechter merkte op dat het gebruik van de auto door de vader niet duidelijk genoeg was verboden in het ingewikkelde autoreglement. Zo stond daarin dat samenwonende gezinsleden van de partner de bedrijfsauto privé mogen gebruiken. Omdat de werknemer bij zijn ouders inwoonde, vond de rechter het laten rijden door zijn vader geen bewuste overtreding. Tenslotte oordeelde de rechter dat een e-mail met uitleg over de parkeerapp geen duidelijk verbod op privégebruik bevatte en geen gevolgen noemde in geval van overtredingen, zoals ontslag.

Hoor en wederhoor

Zo stortte het kaartenhuis waar de werkgever het ontslag op had gebaseerd langzaam in. Dat alles had de werkgever kunnen voorkomen met duidelijke voorschriften. Maar vooral door ‘hoor en wederhoor’ toe te passen alvorens ontslag te geven. Tijdens het ‘horen’ over de beschuldigingen had mijn cliënt de nodige uitleg kunnen geven. Nu moet de werkgever het achterstallige loon betalen met de wettelijke verhoging en de werknemer toelaten tot het werk, op straffe van een dwangsom. Een dure les dus voor de werkgever.  

‘Wie niet horen wil moet maar voelen’, zal de kantonrechter wel gedacht hebben.  

Mr. Paul Snijders

WS Advocaten & Mediators