Kentering

Tijdens de coronacrisis werd verwacht dat er nadien een andere tijd zou aanbreken. In plaats van ‘meer, meer, meer’ zou er tijd komen voor bezinning, zouden we echt aan de slag gaan met verduurzamen en zou het niet meer gaan om rennen, vliegen, draven. Helaas bleek er een oorlog voor nodig te zijn en een tekort aan grondstoffen, materialen en personeel waardoor nu pas een kentering zichtbaar wordt.

Hoe dat kan? Omdat het ons nu daadwerkelijk in de beurs treft. Nu we jankend bij de benzinepomp staan, monteurs van zonnepanelen en warmtepompen niet aan te slepen zijn en maakbedrijven weken (nee, maanden!) moeten wachten op bestelde materialen. Nu een steeds groter deel van de Nederlandse huishoudens financieel door het ijs zakt en ondernemingen die de coronacrisis wonderwel overleefd hebben, datzelfde lot dreigt te treffen. Nu pas dringt het door.

Deeltijdprinsesjes
Onlangs las ik dat de Nederlandse economie ‘gered’ kan worden als ‘al die deeltijdprinsesjes’ eens wat meer werkuren op zich zouden nemen. Doen ze in andere Europese landen namelijk ook. Ik moet daar altijd een beetje om lachen. Veel parttime werkende vrouwen proppen namelijk het werk waar een fulltime werknemer (man of vrouw!) 40 uren over mag doen, in een uurtje of 24 tot 28. Strontefficiënt, maar ze hebben inderdaad géén tijd over om door glazen plafonds heen te prikken. Ze draaien vaak op voor mantelzorgtaken en met al die vakanties en studiedagen van schoolgaande kinderen is het überhaupt een wonder dat er tijd overblijft om te werken. Kinderopvang is in Nederland bovendien gewoon niet goed geregeld. Kijk dáárvoor eerst maar eens naar andere Europese landen.

Slimmer werken
Deze week sprak ik met een ervaren ondernemer, tevens voorzitter van een ondernemersclub. Hij vindt het niet zo erg dat we in een tijd van tekorten terechtkomen. Deze maatschappelijke kentering kon wel eens heel goed zijn om onze ‘meer, meer, meer’-attitude te temperen. Met z’n allen nog meer uren gaan werken levert minder op dan we denken. We moeten vooral slimmer gaan werken. Grondstoffen en materialen zo inzetten dat we er minder van nodig hebben, ze langer gebruikt kunnen worden én hergebruik de standaard wordt. Werktaken zodanig verdelen dat werknemers vanuit hun eigen talent en motivatie voor resultaat zorgen. Iemand die in vijf uren een nieuwe toepassing voor een product verzint, hoef je niet per se acht uren op een stoel te laten zitten; ik noem maar wat.

Oftewel: al die tijd die gestoken wordt in het wijzen met vingertjes naar anderen, kan beter gebruikt worden. Zijn die deeltijdprinsesjes sterren in: efficiënt werken.

Tine van Knijff-van Hijum
Hoofdredacteur Kijk Op Uitgevers