Movisie start een onderzoek naar hoe het meldproces bij antidiscriminatiebureaus en andere partijen verbeterd kan worden en wat daarvoor nodig is. “Er zijn verschillende oplossingen denkbaar. Maar duidelijk is wel dat er iets veranderd moet worden. We hebben namelijk een hele mooie structuur in Nederland van antidiscriminatiebureaus die in alle regio’s en diverse vormen te vinden zijn. We moeten nadenken hoe hun expertise optimaal benut kan worden zodat we situaties zoals in Giethoorn kunnen voorkomen.“
“In Giethoorn kampen een alleenstaande moeder en haar 15-jarige zoon sinds de herfst van 2020 met intimidatie en vernielingen door een groep jongeren. Dit is een schrijdend voorbeeld van racistisch geweld in de buurt en onderwerp van een uitzending van Zembla. Het is helaas niet het enige voorbeeld. Ik sprak eerder al met de onderzoekers van Zembla en ik heb begrepen dat de slachtoffers ook terecht zijn gekomen bij een van de antidiscriminatiebureaus (ADB) in hun regio maar dat die weinig konden veranderen aan de schrijdende situatie van het gezin.”
“Dat is vaker het geval: antidiscriminatiebureaus vind je in iedere regio. Ze hebben expertise op het terrein van discriminatie maar geen wettelijke bevoegdheid om bijvoorbeeld politie, jongerenwerk, OM of woningbouwvereniging aan te sturen. Wettelijk gezien is de taak van de antidiscriminatiebureaus enkel en alleen het verlenen van bijstand aan mensen die discriminatie hebben ervaren. Dat betekent dat je bij een ADB een melding kan maken van discriminatie, gehoord wordt en verder begeleid wordt hierin.”
Schrijnende situaties
“Een ADB gaat in de praktijk bijvoorbeeld vaak het gesprek aan met de partij over wie de klacht gaat, bijvoorbeeld een werkgever. Maar als die partij de boot afhoudt, dan houdt het op. In de situatie in Giethoorn zie je hoe dit kan leiden tot schrijnende situaties: het ADB staat met lege handen wanneer politie, OM, jongerenwerk en andere organisaties na alle signalen toch besluit niet tot actie over te gaan.”
